DISEMUM

DISEMUM

apud Plin. l. 37. c. 7. genus sardae, a magnitudine sic dictum, ex Graeco δίσημον, quod duae σφραγῖδες ex eo fieri possent: σημεῖον namque et σφραγὶς idem, et σημεῖον, annulli gemma, Hesych. Certa nempe magnitudo deligebatur in gemmis, ut ad annulos aptari possent, uti docet ex Theophrasto, ubi de chalcedoniis gemmis, Salmas. ad Solin. p. 183.